Θεωρητικά

    Στη συστημική θεραπεία βλέπουμε τους ανθρώπους όχι σαν αποκομμένα άτομα, αλλά ως μέρη ευρύτερων συστημάτων. Το βασικότερο και εγγύτερο σύστημα είναι η οικογένεια, ενώ άλλα συστήματα που επηρεάζουν την ευημερία των ατόμων αποτελούν η κοινότητα, η κοινωνία, το πολιτισμικό πλαίσιο, όπως και οι φίλοι ή η εργασία. Μέσα σε αυτά τα συστήματα τα άτομα βρίσκουν και συνδημιουργούν τα διαθέσιμα "ρεπερτόρια" και "αναπαραστάσεις" από τα οποία αντλούν για να κατανοούν και να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Αναπτύσσουν μοτίβα συμπεριφορών, δημιουργούν σχέσεις και αναλαμβάνουν συγκεκριμένους ρόλους, σύμφωνα με τις ανάγκες και τους κανόνες που διέπουν τα συστήματα στα οποία ανήκουν. 

    Έτσι, στη συστημική θεραπεία προσκαλούμε, εκτός από το άτομο που μας επισκέπτεται, και τις "φωνές" που επιδρούν στη ζωή του, στις ιδέες του, στα συναισθήματά του. Αυτό το κάνουμε, είτε μέσα από ειδικές ερωτήσεις που απευθύνονται στον/ην πελάτη, είτε προσκαλώντας σημαντικούς άλλους στις συνεδρίες -εάν και εφόσον το επιθυμεί ο/η πελάτης. Στόχος είναι να γίνει αντιληπτός και να αξιοποιηθεί θεραπευτικά αυτός ο πλούτος δυναμικών, και το άτομο να μετατραπεί σε ένα ενσυνείδητο δρων μέλος που αποφασίζει για τον εαυτό του και τη ζωή του, έχοντας επίγνωση των αλληλεξαρτήσεων και αλληλεπιδράσεων.